Toprak Kokulum Şiiri - Arashan Ay

Sen benim ruhum daki kalbi bilirmisin sen benim ruhum daki elleri görebilirmisin
Senin için açan yedi veren güllerim var benim
Senin için dogan güneşim
Senin için parlayan yıldızlarım
En önemlisi senin için çarpan bir yüregim var benim

Sen bilirmisin hayalerle konuşmayı
Sen bilirmisin yaz gelmeden çicekler açmayı
Ben bilirim ben
Senin her gülüşünün bende kaç çiçek açtırdığını
Benim sen diye karşıma alıp aşk ile baktığım hayalin var
Sen diye sarıldıgim fotografların var

Yağmurlar altında ıslanıyorum
Belki o yagmur bulutları seni getirir bana
Hasret özlem son bulur diye
Sırılsıklam oluyor bedenim.
Bazen bir güvercinle sohbet etmek istiyorum belki olur ya senin pencerene konmuştur diye

Ben deki tutku da böyle bir şey
ben bilmemki normal sevmeyi
Senin de dedigin gibi deli bir çocuğum ben
Belki sen diyebilirsin bu nasıl bir sevgi diye
Benim sevgim de böyle işte güzelim
Ben sevdim mi yer yerinden
Et kemikten
Ruh bedenden ayrılır
Toprak kokulum

Hasret bakışlım
Şiir gözlüm
Cesaretin yoksa tutma ellerimi

Ben seni tanıdığım gün
Sevdana müebbet yedim sevgili
Şimdi önüm arkam sağım solum hep sen
Çayımın kaşığı
Ruhumun ışığı
Hayatımın kadını
Sensin be ürkek sevdam sensin

Deli çocuk
ARASHAN