Toprak kokulu bakışların düşer
Yıldız kentli bir şehrin ortasına
Ve melun kalabalıklar
Nasıl da üşüşürler gözbebeklerine.
Zamanın bir yeridir solunan,
Solunan keşmekeşliğin rengi.
Kirpiklerin kalp atışlarıma batar,
Kirpiklerin yağmurun alaca rengi.
Dudaklarından dudaklarıma seker,
O malum ve meşhur sevişmek.
Bir bakarım bir anda kaçar gider
Her zerremde sen sancısı...
...sana vermek için topladığım yıldızlara kadar.
Bir yanda filtreleri tıkanır bu şehrin
Ve bir yanda yıldızlar arasında kavga
Ve ikisi de acıtır beni uykuya dalmadan,
Ben ve yatak arasında bir kavga.
Sonra yağmur sesi ve ıssız bir sokak
Seslenir durur pencere camından.
Yıldızlar düşer toprak kokundan
Sancılar siner yağmur kokundan.
Ki sen gökkuşağı doğuran
O bereketli rahmin sahibi;
Sen güzel kadını ömrümün,
Geçmiyor hiç özlemek kokusuzluğundan...
Kayıt Tarihi : 15.11.2020 18:24:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Reşat Öztoprak](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/11/15/toprak-kokulu-ozlemek.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!