Toprak Kızı Şiiri - Musa Durman

Toz zerrelerin ellerimdedir
Nefesim bağrındadır
Ruhum içinde bir fidan gibidir
Beni kalbine sar toprak kızı

Güneşin yaktığı o güzel bedenin
O sessizliğindeki güzel sesin
Çiçekler tutan o parmakların,ellerin
Altında ne güzellikler yatar toprak kızı

Şimdi seni bir başka sevmek mevsimidir
Kokunu içime çekmektir ibadetim
Tut ki deliyim,sana serseriyim
Aşığım,akıllı olsam ne yazar toprak kızı

Kim durdurmuşta ben durdayım akan zamanı
Aklım değilse de bedenim saymış geçen yılları
Özgürüm artık seyrederim gökyüzünü
Seninle geçen günlerin hatırı var toprak kızı

Kimsenin bilmediği bir yere vardık
Orada sadece ikimiz vardık
Kendimize bir gece çaldık
Bu günaha ne kadar azap eder toprak kızı

Çıplak bedenin çıplak bedenimle buluşmalı
Sevgin sevgimle sevişmeli
Ateşler yanıp yanıp sönmeli
Ayrılığın üşüttügü yeter toprak kızı

Sensiz ruhum alem alem dolaşır
Camlarımın rengi bulanır
Kanım damarlarımda sıkışır
Umtsuzça içime içime akar toprak kızı