Toprak, Kan ve Vatan Şiiri - Cahit Karaç

Toprak, senin uğruna,
Döke, döke kan.
Gözlerim doldu, yaşla.
Gecelerim oldu, katran.

Artık doğsun.
Yurdumun üstüne,
Gündüz güneş,
Gece ay.

Tutmasın dilimi dost.
Vursun zalime, düşmanca elim.
Zaten kaybetmişim, eli kınalı kuzumu.
Yemişim vurgun.

Yüreğim vurdukça göğsüme,
İçim yanar, yüreğim kan ağlar.
Gözlerimde kalmadı fer,
Oldu gözlerim kör.

Artık bana,
Gün neylesin.
Güneş, ışık,
Nur neylesin.

Gecem mi kaldı ki, düşüm olsun.
Yüreğime bastım, taş.
Düşman artık, ettiğinden utanıp,
Benden korkup, geri dursun.

Toprak, istediği kadar kan emsin, anam.
Nasıl olsa, bir gün, dökülen kana, o da doyacak.
Kana doyan bu topraklar, anam,
Elbet sonunda bizim vatanımız olacak.

22.10.2011
Cahit KARAÇ