Toprak, gül, bülbül Şiiri - İsa Yıldıran

Toprak çiçeğe aşık tohumu bekler,
Tohumu bağrında öyle iniler,
Tohum bağrını yarıp çıkmayı bekler,
Kavuşmak için aşık böyle iniler.

Toprak, tohumu su ile besler,
Su alınca tohum toprağı yarar,
Aşık ölümünü maşuktan bekler,
Kavuşmak için aşık böyle iniler.

Çiçek boy verir, yaprak gül verir,
Kökü iner toprağın bağrını deler
Gül açar kırmızı, mis kokular verir,
Kavuşmak için aşık böyle iniler.

Gülün güzelliği başlar döndürür,
Toprak gülü elbet böyle kıskanır.
Gül, unutur toprağı gözün gezdirir,
Kavuşmak için aşık böyle iniler.

Gülzara bir gün bir bülbül gelir,
Dikene aldırmaz güle kapılır.
Gül de bülbüle gönlünü verir,
Kavuşmak için aşık böyle iniler.

Bülbülün aşkı güle elbette,
Aşkından gülzarda böyle iniler,
Gülün de bülbüle aşkı ahrette,
Kavuşmak için aşık böyle iniler.

Gül yanar, güzellik solar,
Bülbül aşkından deliye döner,
Gül dökülüp toprağa döner,
Kavuşmak için aşık böyle iniler.

İSA YILDIRAN