Tapu kavgasıydı bu, tabutta bitti
Biri tahta sandala binip de gitti.
Kalan, hapishaneyi meskeni etti
Tamahkârın gözünü, toprak doyurur.
Kimi gocunur, yarasını tımarlar
Gidenlerin ardından dostları ağlar.
Ardında bıraktığı yetim yavrular,
Tamahkârın gözünü, toprak doyurur.
Ölenin çocukları, tarlayı ekti,
Kalanın hısımları köyü terk etti
Bütün köylü onlardan, selamı kesti
Tamahkârın gözünü, toprak doyurur.
Bu öfke ile nefret, mahşere kaldı
Ahireti kaybeden dünyayı aldı.
Kimi şaşkın kendini ebedi sandı,
Tamahkârın gözünü, toprak doyurur.
2022
Uğur Musab Şahin
Kayıt Tarihi : 16.9.2022 00:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!