İnsanoğlu doymaz yığar altını,
Bir vadi olsa da bir daha ister,
Beşinci dolsa da ister altıyı,
İnsanın gözünü toprak doyurur.
Tabiat icabı düşkünüz mala,
Dolar hep kasalar bakmaz fakıra,
Zekat hayır bilmez ahrete kala,
Zenginin gözünü toprak doyurur.
Akletmez ahreti akibet ölüm,
Ahreti düşünen yapamaz zulüm,
En büyük hakikat kabirdir gülüm,
Cahilin gözünü toprak doyurur.
Dünya benim olsa burda kalacak,
Zengin fakir orda farksız olacak,
Çıplak geldik Canlar çıplak varacak,
Zaninin gözünü toprak doyurur.
Kimi zengin burda kimi de fakir,
Zengin kapısında çalışır sefil,
Azgın fasık zengin kalbinde var kir,
Fasıkın gözünü toprak doyurur.
Çalışana ilim malı Rab verir,
Bilmez insanoğlu kendinden bilir,
Zengin gafil olur isyana gelir,
Gafilin gözünü toprak doyurur.
Cömert zengin varır elbet Cennete,
Mahşerde sevabın almaz ki kefe,
Camiler köprüler koyar geride,
Bahilin gözünü toprak doyurur.
Altınla gümüşle dolsa da kasa,
Ses vermez kasalar fağfur olsa da,
Hüdayi fakirlik güzel olsa da,
Fakirin gözünü toprak doyurur.
30.03.2021//KIRIKKALE
Fağfur:Porselen
Kayıt Tarihi : 31.3.2021 05:03:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

İnsan oğlu hep ister, dünyayı yese
doydum demiyecek.
Onun için Halık-ı Kerim istenecek tek
şeyin cennet olduğunu öğretmiş şu
menhus fani ve fena şeylerden uzaklaşsın
diye ama nerede..!?
Zaten malum VERMEK İSTEMESEYDİ
İSTEMEK VERMEZDİ DEMİŞLER.
TEBRİKLER SAYIN DOĞAN
TÜM YORUMLAR (1)