Toprak Çağrısı Şiiri - Kubilay Demirkaya

Bana mı benziyor sürünen yaprak
Amansız rüzgâra bir kanat takmış
Yerde süzülüyor hem de yıpranmış
Bahardan bahara yorgun koşarak

Sıramı beklerim sessiz ve sakin
Bir aydınlık günü versin hediye
Satmaz arzularım bana geriye
Benden arta kalan dertlerim derin

Çekilin yönümden umutsuz yıllar
Adım adım giden bir gizdeyim ben
Şu sıcak güneşin cebindeyim ben
Üşütüyor içten soğuk sancılar

Hayattan usanıp sessizce geçen
Mutluluk çok derin denize benzer
Ellerim uzanıp dokunmak ister
Son nefese sahip olmak isterken

Bana mı benziyor sürünen yaprak
Sönük yüreğimde hudutsuz ve aç
Dalında tutsaydın kuruyan ağaç
Bende kurumuşum çağırır toprak