Toprak Çağırmadan Gel Şiiri - Gülce Kplan

Vedasızdı gidişin bir hoşçakala gebe. Bekledim yıllarca elemle kederle. Dönerim deyipte gittiğin yerden. Ecel gelmeden Toprak çağırmadan gel. Eski fotoğraflar bizi anlatır. Yüzümdeki çizgiler gün gün çoğalır. Hatıralar aklımda hep seni hatırlatır. Can tenden gitmeden Toprak çağırmadan gel. Odaya koydum sevdiğin papatyayı. Demini almış bir bardak çayını. Unutmadım ha cevizli pastanı. Can tenden gitmeden Toprak çağırmadan gel. Öyle bir duyguki beklemek yoruyor. Kemiklerim sanki etlerinden ayrılıyor. Masada kalemin kağıdın duruyor. Duvardaki resmin soluyor. Dönüşsüz veda gelmedenToprak çağırmadan gel. Bir gün gelirsin diyeAnahtarı koydum bildiğin yere. Gömleğin asılı dolabında terliğin kapının girişinde. Özledim sesini gülüşlerinide. Ecel gelmeden Toprak çağırmadan gel. Gittiğin o yerde mutlumusun. Havalar soguk yoksa üşüyormusun. Bak gökyüzüne yıldızım kaydı görüyormusun. Kızarım diye yoksa korkuyormusun. Can tenden gitmeden Toprak çağırmadan gel. Dayanılmaz oldu hasretin. Yollarını hergün çaresizce beklerim. Yönünü kaybetmiş pusula ibresi gibiyim. Ecel gelmeden Toprak çağırmadan gel