Toprak benim üzerimde ben dünya üzerinde

Yanmak ateşe boyun eğmek midir
Yoksa yanan ateşi sevdiğinden midir bu cürretkarlık
Neydi bu dünyanın şifresi
Bıraktıklarına mı kazandıklarıma mı oynadı bunca yıl
Neydi bu düzenin bitiş cümlesi
Ölmek mi kaldı payımıza yaşamak mı
Kimdi gidenler gitmek isteyenleri götürenler kimlerdi
Onlar sahi miydi yalan mıydı
Kuralı bana öğretmediler ben yasaklarla tanıdım insanlığı
Hatta Kalmayışını
beni benden ederken bunu bana sordular mı
Neyin kabullenişi şimdi bu
Bedenim aklıma tutsakmış
Bunca yıl kanmışız kavgalarına
Kalbimle aklım iki büyük yabancıymış bana meğer dostlarmış
Yanan şeyler neden bükülürmüş
Zaten boynu bükülünce yanarmış insanlar
Dumanlar fışkırmasa da anılardan acılardan
Yakarmış acımasızca bedenin her bir zerresini
Yazan bu parmaklarım morarmış bir deri bir kemik kalmışım göremezsin
Ciğerimi siyahlar sarmış
Beyaz bulutlarıma savaş açmış duyamazsın
Okursun okursun ama hissedemezsin işte
O yüzden ateşte yananlar duyar ruhumu ve fısıldar pusudakine
Toprak benim üzerimde ben dünya üzerinde
Ölüme olan bu yeni küskünlüğüm yaşamı sevdiğimden değildi
Bazen sevmek zorunda kalırsın bazen tutmak zorunda kalırsın
bir daldan çınar olursun insanlar tutunur hayata bedeninle bazen zorunda kalırsın işte
Ölüm girdaptır şehirlerde bu dizeyi hatırlarsın
Ben ölmeyi unutmadım yaşamayı hatırladım galiba
Gitmek değil mesele
Vahim değil toprak henüz
Ben topraklayım bunca yıl
Ruhum mirastır dokunamazsın
Ateş yakma beni bırak yakamı yaşayayım