Toprak Ayıramaz ki! Şiiri - Zümrüt Demirtaş

Kesişti yollarımız,
Örüldü ağlarımız,
Kuruldu bağlarımız,
Kimse koparamaz ki...

Gözlerine bayıldım,
Sözlerine kapıldım,
Sanki baştan yazıldım,
Silen ayıramaz ki...

Gül dalıma konmuşsun,
Aşk bülbülüm olmuşsun,
Güneş gibi doğmuşsun,
Gece ayıramaz ki...

Yolunu gözlemişim,
Delice özlemişim,
Bir kere söz vermişim,
Eller ayıramaz ki...

Sensiz düşer, teklerim,
Derdime dert eklerim,
Koyup gitsen beklerim,
Yollar ayıramaz ki...

Çilelerle yoğrulsam,
Hasretinle kavrulsam,
Yaprak olup savrulsam,
Rüzgar ayıramaz ki...

Zaman seninle dondu,
Dünyam seninle doldu,
Yürek yandı kül oldu,
Kader ayıramaz ki...

Aşkınla dağlanmışım,
Gönülden bağlanmışım,
Ömrümü adamışım,
Ölüm ayıramaz ki...

Ölesiye sevmişim,
Herşeyimi vermişim,
Sana evet demişim,
Hakim ayıramaz ki...

Sensin yaram saranım,
Sensin benim dermanım,
Yazsan ölüm fermanım,
Ecel ayıramaz ki...

Gözümdeki yaşımsın,
Ekmeğimsin aşımsın,
Hayat arkadaşımsın,
Toprak ayıramaz ki...

(Can Yoldaşıma ithaf olunur,
O'nunla yaşadığım her güne şükürler olsun....)
09.04.2005