Toprak anam Şiiri - Rauf Bekiroğlu

Anam,
Kurdun, kuşun,-çiçeğin, böceğin,
Her şeyin anası,
Doğurgan toprak anam.
Cennet;
Bahçende,körpe bir çiçekken,
Bağrından koparttılar.
Üç kuruşluk;
Başlık parasına,kuma üstüne sattılar,
Ak yüzümü,
Kara peçeyle kapattılar,
Dünyamı karattılar,
Yaban ellere attılar,
Dert ortağım torak anam.
Dayandım,
Özünden aidığım güçle.kurumadım,
Taşlı, dikenli yeni topraklarda da,
Kök saldım filizledim, doğurdum
Senin gibi,
Sevgili toprak anam.
Baş tacı;
Edileceğim yerde, Ayaklar altına alındım,
Dallarımı kırdılar budadılar,
Hiç sefa sürmedim.
Ne kıymet, nede kadir bilenim oldu.
Ezalara katlanmayı senden öğrendim,
Cefakar toprak anam.
Gün geldi;
Bu topraklarda da, Kısmetim bitti.
Sövüldüm, dövüldüm, kapı önüne koyuldum,
Anlayacağın;
Kovuldum, hemde gencecik filizimle.
Açaklar;
Tuzağa düşürdüler, satmaya kalktılar beni,
Hemde elden ele.
Saçlarımdan yerlerde süründüm,
Sokak ortasında;
Otuz bıçak darbesi yedim.
Taş sildim, bok yıkadım,
İğrenmedim, utanmadım.
Yüzüne kara çalacak, seni utandıracak,
Hiç bir şey yapmadım,
Onurlu toprak anam.
Gözün aydın olsun,
Torunun,
Temiz topraklarda, kök saldı,
Serpildi, gencecik fidan oldu.
Artık taşlı, dikenli yollarda,
Görevim sona erdi.
Hasretin yüreğime yetti,
Yıkandım, abdest aldım,
Kar beyaz gelinliğimi giydirdiler.
Yuvama dönüyorum.
Koynuna al beni, ana rahmimdeki gibi.
Kucakla bağrına bas,
Benden öncekileri bastığın gibi.
Bu dünyada senden vefalısı yok,
Muhteşem toprak anam.

(24.02.2009 Ankara)
(Tüm hakları saklıdır)