Şubat ayı kış mevsimi İliçte, Erzincan'da.
Faik yanıyor, mevsim mi değişti kış ortasında?
Toprak sel olup aktı sanki iki dağ arasında.
Dokuz canımız kaldı toprak altında.
Altın çıkaran altın gibi işçiler.
Büyük bir felakette yittiler.
Ana, baba, eş, çocuk bir ümit beklediler.
Madende arandı, emekçi bedenler.
Can Erzincan, topraktan çokça oldu imtihan.
Kah depremlerdi, kahı heyelan.
Gidenler bizimdi, can ile canan.
Bu da gelir, buda geçer sabreyle Erzincan.
Kayıt Tarihi : 29.2.2024 01:58:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!