Toprak Ağlıyor Şiiri - Hüseyin Türkmen

Kan kokuyor bütün dünya yine bugünlerde,
Ve yine döktüğü kanları içiyor
Gözleri yuvalarından fırlamış,
Şuursuz bir iştahla,
Caninin biri…

Kan, kan gibi kokuyor bazen,
Bazen de süt kokuyor tazecik,
Belli ki anacığı emzirirken katledilmiş
Yine yüzlerce bebecik…

Kan kokuyor bugünlerde bütün dünya yine,
Ve toprak ağlıyor duyuyor musun,
Sessizce için için,
“Yalvarırım bu körpecik bedenleri bana getirmeyi kesin! ”
diyor...

Günlerdir uyuyamıyorum,
Bu gece olduğu gibi
Kan sızıyor odamın duvarlarından
Ama, kan değil süt kokuyor tazecik,
Ve toprağın sesi geliyor kulaklarıma
Bağrına atılan bebelerin ismini sayıyor bana tek tek…

Ağlıyor biryandan toprak,
Ben ağlıyorum,
İçimde inanılmaz bir sızı,
çaresizlikten mi
Vicdan azabından mı bilmiyorum…

Dünya hala yörüngesinde dönüyor,
Yarın yine güneş doğudan yükselecek,
Ve biliyorum,
Bir gün durdurulsa da bu cani, hiç ölmeyecek,
Geride kalan bebeler,
Cani uyanmasın diye korku ile yaşayıp,
Sessizce büyüyecek…

Kan kokuyor bütün dünya,
Toprak ağlıyor,
Bebeler ağlıyor,
Ben ağlıyorum…
Uyumuyor cani
bu gece yine kan içecek,
Uyuyamıyor korkudan binlerce bebecik,
Uyuyamıyor dünya,
Uyuyamıyor toprak,
Ben uyuyamıyorum,
Biz uyuyamıyoruz…Ya siz?