Seni unutmak için toprakla uğraştım, kavruldum kabuk bağladı derim.
Ayrılıklar ülkesinde, hiç keşfedilmemiş hislerimin şehrinde, enderim.
Her daim düşündüm tekrar karşıma çıkıp; kurumuş ruhumu yeşertsen ne derim?
Şimdi hatırladım! Gözünde pazarın sonuna kalmış sebzeler kadar ederim.
Hayatımı siktin ama senin de dediğin gibi "her şey için teşekkür ederim(!)"
Yeniden ölümün efendisi olmak istiyorum ama her gün daha da beterim.
Hâl böyleyken toprak bana baktı, çatlamış çizgili yüzüyle dedi ki: Ben sana yeterim!
Bir avuç dolusu döktüm kalbime, elbet birisi sular ve yeniden biterim...
Adım adım keşfettim ayrılıklar ülkesini ve dedim ki buymuş kaderim.
Kabullendim toprağın ruhsuz alıp ruh kattığını, şimdi toprağım kadarım.
Kayıt Tarihi : 28.12.2020 16:19:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Tayyip Can](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/12/28/toprak-399.jpg)
Tebrik ederim, yüreğinize sağlık sn Tayyip CAN bey
En derin saygılarımla...başarılar dilerim,
Her şey gönlünüzce olsun..esen kalınız her daim.
TÜM YORUMLAR (1)