Geldik Adem ile Havva’dan,
Mayamız karılmış topraktan.
Tüm canlıları doyuran,
Onları koruyup kayıran.
Zalimlerin gözünü,
En sonunda doyuran.
Uğruna can veren şehitleri,
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
'Geldik Adem ile Havva’dan,
Mayamız karılmış topraktan. '
Nereye baksak hammaddesi çamur. Şu an parmaklarımın dokunduğu klavye, karşımdaki monütör, çevremizdeki canlı-cansız varlıklar...
Canlı dediklerimiz de birer makine ya da robot gibi görevlerini aksatmadan hile ve hırsızlak yapmadan, yalan söylemeden görevlerini yapıyorlar.
Biz insanlar farklıyız. İster bedenimizin istek ve arzularına göre aklımızı kullanırız, ister aklımızın yolunda bedenimizi kullanırız. Tıpkı vitesi boşa alarak aşağıya doğru frenle inen acemi şoförle çeşitli maharetle çetin yollardan tırmanan usta şoför gibi.
Sadece iki satırınız beni buralara götürdü. Gerisini de başka arkadaşlara bırakayım.
Selam ve sevgilerimle.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta