Toprağını Sulayıp Şiiri - Bahattin Tonbul

Toprağını sulayıp, başaklar buğday verse,
Yaşam ne kadar güzel, rüzgarda dolaşırsan
Yar senden ayrılınca, cennette hakka erse
Güneşinde gezinip, sevmeye alışırsan

Kazandıkça bölüşür, tutuversen elini
Konuştukça gülüşür, tutamazsın dilini
Yürüdükçe alışır, kaybetmesin yolunu
Güneşinde gezinip, sevmeye alışırsan

Zaman geçtikçe biter, sen geçmişi sorgula
Seven yürekte titrer, ağlıyorsan sorgula
Nerede olursan ol, tükenmeden sorgula
Güneşinde gezinip, sevmeye alışırsan

Yarin terketmiş ise, aşkın gönülde kurur
Kalbin özlese bile, yarası kabuk kalır
Şu yalancı dünyada, sevdamız tene vurur
Güneşinde gezinip, sevmeye alışırsan

Sen arayıp sormazsan, taştan ne farkımız var
Gökyüzünde dolanan, kayan yıldızımız var
Yapraksız ağaçlardan, olacak çarkımız var
Güneşinde gezinip, sevmeye alışırsan
Bahattin Tonbul
8.3.2014