Toprağın Türküsü Şiiri - İnci İnceer

I

Bir tutam ışık huzmesiyle tutunmak
Bir kucak umutla sarılmaktı hayata o…
o hayat ki, kaybolmuş
Yoksa hayat mı bulmuştum içinde, anlayamadan
ve
Aldırmadan gölgede kalan yanlarına
Dönüyordu devran
Böyle hükümdar değildi o zaman
Ne yapsa ayaküstü duramazdı hazan

II

Çoktan uyanmıştı toprak
Gelinciklerin mevsimiydi zaman
Daha sarıya el vermemiş
Elvan elvan yeşil
buram buram maviyle
Arz-ı endam ediyordu
Nam-ı diğer, sürprizler kraliçesi haziran
Dokundukça güneş ışıl ışıl esmer tenine
Nazlı nazlı gülüyordu göğsünde hanımeli
Gül
Menekşe
Böyle bir uyanışın benzeri görülmemiştir
Değme güzelde
O koku, o renk, o buğulu coşku
Dönüyor Mevlevi sarhoşu başım hazla
Seslendim
Gökleri gözbebeğime sığdırana, hu…

Her kuşluk vakti
Seher yeli gibi geçerdi bu civardan o ahu
Karışır aklımın gözü
Mevsimiydi bahar,
Bahar mıydı gözlerindeki tutuklu

‘’ben gülde en çok sarıyı
Birde bu mevsimde
Şu mor çiçekleri severim’’ dedi
Yolun eteğine bakıp gülerek

Gülüşü…
Gülüşü gülistan
Gülüşü bir dizi mercan
Gülüşü bir billur pınardı yaz sıcağında kaynayan
…

III

Geçti böyle birkaç zaman
Gün geldi, el verdi sarıya haziran
Sarardı tabiatın benzi
Öyle bir el ki, bir daha dönmedi gün
Olacak iş değil, onca yeşil
yenildi sarıya baharın tam ortasında…

O gün
Gün dönümünde
gözlerine yığılmış bahar
Ardında yüzlerce mevsim
Son kez geçti bu diyardan o yaşayan efsane
Nice hayatlar kendinden
Yer yer yerinden oynuyordu geçerken, aklımla birlikte
…
Kurşun gibi ağır bir sağanak başladı ansızın
Bulutsuz gökyüzünden
Çakan şimşekleri öğüten sükût
Fakat
Her damla yıldırım gibi düşüyordu gönül bağıma
Hem ağlıyor, hem gülüyordu gök
Sinesinde yar
Ve
Yağmur
Çılgın gibi vuslat ediyordu toprak...

Şimdi ahhh, kim bilir benim kadar
Toprak neden böyle mis gibi kokar

27 H A Z İ R A N 2012