Yürüdükçe dokundu ayaklarım, zeminin soğuk yüzeyine.
Yürüdükçe korkularım büyüdü…
Çabanın kazanma hazzı hızla düştü, tadını yitirdi.
Toprağın teni beni kendi karanlığına davet etmişti.
Kimsenin göremeyeceği kadar derindi kalbimin merkezinde açılan çukur.
Kendi ruhumu yine dilsizliğin ayasına mahkûm ediyordu o yokluk hissi.
Merhametsiz karanlık içindeyim
Ne zaman güneş doğacak bilmiyorum
Mavi denizlere mor dağlara karşı
Bildiğim bir şarki var onu söylüyorum
Bildiğim bir şarki var onu söylüyorum
Devamını Oku
Ne zaman güneş doğacak bilmiyorum
Mavi denizlere mor dağlara karşı
Bildiğim bir şarki var onu söylüyorum
Bildiğim bir şarki var onu söylüyorum
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta