Yürüdükçe dokundu ayaklarım, zeminin soğuk yüzeyine.
Yürüdükçe korkularım büyüdü…
Çabanın kazanma hazzı hızla düştü, tadını yitirdi.
Toprağın teni beni kendi karanlığına davet etmişti.
Kimsenin göremeyeceği kadar derindi kalbimin merkezinde açılan çukur.
Kendi ruhumu yine dilsizliğin ayasına mahkûm ediyordu o yokluk hissi.
çan eğrisi tersten işlemekte
tümlüğe eksik zamanlara kucak;
kırka iki kala keşfim
bir dehliz, beynimin çıkmazında...
uzaktan bakan benim
Devamını Oku
tümlüğe eksik zamanlara kucak;
kırka iki kala keşfim
bir dehliz, beynimin çıkmazında...
uzaktan bakan benim