toprağın özlemi,
yağmurdu…
yağmur onu unutursa
o özleminden
usul usul çatlardı…
yüreğin özlemi,
sevdaydı…
sevda onu unutursa
o özleminden
usul usul ağlardı…
insanın özlemi,
tanrıydı…
tanrı onu unutursa
o özleminden
usul usul yanardı…
işin özü
insanın;
bedeni topraktan
yüreği sevdadan
Kayıt Tarihi : 19.8.2018 18:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!