Işımadan gayret dedi tabana
Boz eşeği koştu kırık sabana
Gözyaşını katık edip yavana
Dedi “Şu dünyada bize ne düştü”
Gündüz çoluk çocuk geçim peşinde
Geceleri ekmek gördü düşünde
Dolu dövmüş tarlasının başında
Nasırlı elleri dizine düştü
Sonra bir hışımla kalktı ayağa
Lanet etti insan yiyen bu çağa
O hınçla feleğe sövdü bir daha
Öfke bulut bulut yüzüne düştü
Yorgun beden bir kayaya yaslandı
“Efendilik bu mu? ” diye seslendi
“Biz çalıştık, zalim beyler beslendi”
Anladı ki bozuk düzene düştü
OZANİ der seçti en doğru yolu
Bilince erince Toprağın Oğlu
Hakça bölüşülen düzene doğru
Yola gidenlerin izine düştü
2008 / ÇORUM
Kayıt Tarihi : 31.7.2009 14:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!