Toprağın Oğlu! Şiiri - Nuh Comba

Toprağın Oğlu!

ben,
çetin kayalıkların soğuk eteğinde
güney yamaçlara kıyama durmuş ormanların
meşe ağaçları gölgesinde gevreyen
tozlu toprakların bağrına
nisan yağmurunun çamura maya çaldığı
toprağın oğlu, Ana doluyum!

ekip çile bahçesine hazan tohumlarını
karmaçlayıp kader çizgisi denginde
mutluluk hamurunu kerpiç tandırlarında
buğulu ekmeğin yapıldığı buğday unundan
yiğidin harman olduğu
toprağın oğlu, Ana doluyum!

dikenli tepelerin ortasından
dosta giden çileli yolların serdarı
patika yollarda sevdaya koşar adımların
yorulmaz yiğitleri ve yiğitlere
kurban olmuş, Ana doluyum!

özümüzde hakka vefa,
sözümüzde güven
namerde korku esip alpereni seven
bildiren hadsizlere hadlerini
yiğidin höllüğe belendiği, Ana doluyum!

gocunmadan paklanan buz tutmuş derelerde
layıkıyla aklanan ecdadın övgüsüyle
mahremi içinde mahrem, onurlu yüreğinde
ar, namus, vakar, haysiyet dolu
toprağın oğlu, toprak kokulu
Ana doluyum!