Toprağın Oğlu Şiiri - Mustafa Elibol

Dolusun ey gök, sen de en az benim kadar dolusun!
Çağla, sonsuz bir coşkuyla çağla iç evlerin durulsun
Sen ne kadar yüce,sen ne kadar engin,sen ne kadar ulusun,
Boşal ey gök boşal! oluş seni bekliyor,toprak senle yoğrulsun.

Bak işte pınarların başladı ağırdan hızlıya doğru yağmaya
Semadan nur taneleri şıpır şıpır saçmaya
Bu ağlamak değil, bu haykırmak değil deryaya
Kavuşmak, ulaşmak toprağın bedeninden bir vesile oluşa.

Ve işte ben, ben de en az senin kadar doluyum
Ama ne senin kadar engin, ne senin kadar yüce, ne senin kadar uluyum!
Daralmış yüreğim, küçülmüş beynim kapalı kutuyum,
Al beni sonsuzluk, sar beni yok oluş, ben yağmurun ürünü,toprağın oğluyum...