Toprağın Öfkesi Şiiri - Rabia Barış

Enerji patlaması toprak öfke kusuyor,
Güneşin şemi gitti gece ayaz kesiyor,
Bu bir doğa olayı aciz kalıyor insan,
Çaresizlik üstüne poyraz acı esiyor,
Öyle bir felaket ki toprak öfke kusuyor.

Bir amansız canavar derin açar yarayı,
Ayırmaz iyi kötü yıkar hanı sarayı,
Ansızın geliverir talan eder şurayı,
Bazen görünüverip uzun süre susuyor.
Öyle bir felaket ki toprak öfke kusuyor.

Bu nasıl bir afattır bilinmez nasıl nice,
Gelirken sessiz gelir gözetmez gündüz gece,
Çözülmeyen bir düğüm sanki girift bilmece,
Nice canları yakıp sinirleri kasıyor,
Öyle bir felaket ki toprak öfke kusuyor.

Bu nasıl bir sarsıntı sallıyor yeri göğü,
Vurunca pek vuruyor ağlıyor batı, doğu,
Topluyor bir araya asili, varı yoğu,
Ağlatıyor canları suratları asıyor,
Öyle bir felaket ki toprak öfke kusuyor.

Rabia BARIŞ