Toprağın Lanetiyle Şiiri - Rüstem Badıllı 3

Kalk, ey yoksulun kemikleriyle yoğrulmuş dağ!
Kalk da anlat bu suskun ovalara
Nasıl kızıldır bizim gözümüz,
Nasıl yırtıktır anamızın yeleği,
Nasıl dikiş dikiş ağıt örer bacımızın sesi!

Ben anlatayım sana,
Kandan yapılmış bir seccade gibi
Üzerine çökmüşler tarihin...
Bir tabut gibi taşırlar dilimizi
Her nara, her dua,
Bir infaz olur anadilimize!

Ey serçenin yüreğiyle barut taşıyan çocuk,
Adını bilmedikleri için vurdular seni,
Anan "dilini bilseydim belki yaşardı" dedi!
Oysa senin mezar taşın bile
Kırılmış bir alfabenin hecesi gibi suskundu!

Dağlarına bahar gelmeyecek dediler,
Biz de kışla yürüdük üstlerine,
Kar gibi, fırtına gibi,
İnce ince değil,
Bir intikam borcu gibi yağdık üzerlerine!

Senin bütün uygarlığın,
Bir çocuğun ölüsünü sırtlayan babanın gözyaşına değmez!
Senin tarih dediğin,
Bizim için darağacıdır,
İnfaz fermanıdır,
Kuşlar bile kanat çırpmadan geçer üstümüzden
Korkudan değil, utançtandır bu sessizlik!

Ve biz,
Karnımızı doyurmadan
Gömmedik kinimizi!
Bir tas çorbanın, bir dilim ekmeğin
Üzerine yazdık öfkemizi,
Bir gün gelir diye,
Diş bileğiledik taşlara!

Siz rahat uykularınızda
Bizim suskunluğumuza dua ediyorsunuz,
Ama bilmezsiniz ki
Sessizlik bazen
Toprağın sabrıdır!
Ve toprak bir kusar mı,
İçinde ne zalim kalır ne taht!

Bizim mezar taşlarımız bile
Kalkıp dile gelse,
Size ana avrat küfrederdi!
Siz tarih yazmadınız,
Siz leş yığdınız defterinize!

Kurşun dökerek büyüttünüz sınırlarınızı,
Biz ise ağıtla!
Siz kandır, biz topraktır,
Siz saltanatsınız, biz ölümlere ant içmiş
Bir halkız!

Bilmezsiniz;
Bir halk susunca dağ olur,
Dağ susunca tufan olur,
Tufan gelince
Ne saray kalır ne sancak!

Yeryüzü gün olur da
Sırtındaki yükten kurtulursa,
İlk sizi silkeler,
Çünkü en ağır lanet
Mazlumun yüreğinden çıkar!

Kalkın!
Halkın diz çöktüğü her yerde
Zincirinizi kıralım,
Bayrağınızı indirelim,
Dilinizi suskuna boğalım!

Her kelimeniz zehirdir,
Biz panzehiri ateşte dövdük,
Her yalanınız hançerdir,
Biz sırtımızı dağa verdik!

Biz susmayız artık,
Ve siz korkun artık!
Çünkü biz her küfürde biraz daha büyüdük,
Her yasakta biraz daha kalabalıklaştık,
Her ölümde biraz daha ölümsüzleştik!