Toprağın Kucağına Şiiri - Eren Çiçek

aşık olmadan eve gidebilmeyi bir de ben becerebilsem taş kalpli olmayı dinamitlerle çatlayıp denizleri doldurmayı korkutmayı hiç beklemediğim bir anda önüme çıkan insanları keşke ben de denize taş atabilsem suyun da canlı olduğunu düşünmeden kırılır mı ki acaba denizin durgun kalbi hayatında hiç incinmiş midir deniz kabuklarının incisi bilekleri küfreder mi yorgunluğuma karıncaların ağaçların kökleri kuruduğuna göre bitkilerin yaprakları çoktan düşmüştür toprağın kucağına hiç yorulmadan yürüyebilmeyi bir de ben becerebilsem koşmayı baharın en yüksek tepesine çıkıp dağdan dağa zıplamayı sarılmayı hiç tanımadığım insanların boynuna keşke ben de ağaca çıkabilsem dalının da canlı olduğunu düşünmeden kırılır mı ki acaba yaprakların yeşil kalbi hayatında hiç yere düşmüşlüğü var mıdır gökyüzündeki atışları çöllerin kökleri küfreder mi susuzluğuma kumları kuruduğuna göre yaşayanlar çoktan düşmüştür toprağın kucağına