Toprağın Kokusunda Dem Şiiri - Ozan Efe

hep kalacaksın takıntında
bir adım ötendeyim bilsen
sürtülmemiş burnun ucuna
esrikliğin donmuş halinden

çatlamış kanadın çenedin
içine yuttuğun hezeyanda
boğulup kalacaksın tıknefes
kuşkular kemirirken beynini

kaç yıl sürecek kim bilir anlık
çekiştirirken kıyı köşende
elinde kocaman bir hiç
püflenmiş bir avuç serinlik

kaç bahara konacak yusufçuk
toprağın kokusunda dem
sıyrılabilecekken dibe dalışın
yalnızlığın merkezinde kalışın

yenilir yutulur değil edilen söz
selinde sürüklendiğin yaşam
uçup gitmeden her geçen akşam
perdelerin ineceğinde savruk

141011denizli