Toprağın Kokusuna Dahil Bir Şarkı…

Bir şarkı buldum kendime…
Giden aşklara,
kaybolan sevdalara dahil…

Bir yalnızlığa,
bir sessizliğe,
bir kimsesizliğe,
al bendeki bu canı,
toprağın kokusuna dahil bir şarkı…

Bitmeyen çilelere,
gel denilemeyen sevgiliye,
al bendeki bu canı,
bir kan aksın toprağa,
toprağın kokusuna dahil, bir şarkı…

Hani,
yıllara,
aylara,
günlere,
bitmeyen zamana dahil…

Islak şiirler şimdi bana kalan yarım yanmış sönmüş bir sigara…
Karanlığa doğru açılan bir pencere…

Yorgun şarkıların,
gramofonlardan iğne uçları ile çıkan gıcırtılı sesleri…

Gün ağarırken simit satan çocuğun ıslık sesleri…
Ve
çok yakından geçen bir cankurtaranın can alıcı sireni…
Ve içimden doğmaya götürülen bir çocuktur deyişim…

Yalnız yaşayan bir adamın camından fırlayan incecik bir ışık…
Ve
bir köşe başı evde ağlayan bir çocuk sesi…

Ve
bir şairin yarım kalmış yazısı…

Ölen eşinin ardından çocuklarına bir torba ile ekmek taşıyan bir adam…

Ve
bir köpek sesi…
dağ başında kurt kovalayan bir kangal hırsıyla…

İşe giden erkeğini camdan el sallayarak uğurlayan bir kadın…

Yürürken nefes inlemeleriyle duraklayan bir adam…
Yürürken düş gören gözler,
sanki,
beyin sanki,
kulağına sesler gelen adam sanki,
düş görmekten korkan sanki…

Usulcacık oturduğu taşla beraber kulağına gelen sevginin sesini zannedip ayağa aniden kalkan bir adam…

Yalnız kalınamayacağını sanan…
Sonra da korkularda ıslık çalan bir adam…

Rüyalarını kaçıracak korkusuyla gözlerini açmayan adam…
Bir de ben vardım bu şarkıda…

Ağlamalarla zorlanmaktı bu yaşam…

Oysa ne güzeldir sevince ağlamak
Oysa ne güzeldir sevilip de ağlayarak uğurlanmak…

Su sızdıran bir testi gibi can suyu kaçarcasına…
Ne derttir yaş akıtmak gözlerden biteviye durmayasıya… Ağlamak…

Bir de bana dahil bir şarkıydı bu…

Sen gittiğinde benim yok olacağımı sandın…
Bak ayaktayım…

Batak da olsa bastığım yer… Say ki ayaktayım…