Toprağın Kokusu Şiiri - Ezgi Özgür

Gecenin ıssızlığı çöktü yine odama
Uzaklardan bir kuş çığlığı edasıyla
Kalemim ağlıyor yine beyaz sayfalarıma
Masum bir bebek saflığıyla
Mutluluğumun yoksulluğu ardında
Çatlayan dudaklarımda sızın
Bomboş hayatın sokaklarında
Ellerim cebimde ıslık çanlarıyla
Yürüyorum uçsuz bucaksız umutlarla
Yeniden mi gelmek bu dünyaya
Asla Asla Asla
Aradım kendimi 1.tekil şahıslarda
Labirentin sonunda gördüm yüzümü aynalarda
İç savaşlarım devleşiyor yarınlarıma
Batık gemiler gibi karaya vuruyor hayallerim
Kendimi arıyorum yarışan dakikalarda
Ömür gelip geçerken
Buluyorum bedenimi toprağın kokusunda.