** Toprağın Kızı Şiiri - Abir Zaki

çöktüğümde dizlerimin üstüne;
bakarım derin körfezdeki rıhtımın,
altındaki kristal berrak suya.
şiddetli çığlığım nicedir;
duyulmayan seslerle bağırırken…

kanı akar çağların, damarlarımdan;
çünkü yaşanmış tüm hayatlara,
zevkle, acı;
gerçekle, yalan;
yağmurla günışığıdır; dolan…

parçalanır nice terk ediş,
kavga ve sevinişler;
yeniden doğuşumun dölyatağında;
soluğum kesilirken…

geçen yıllar boyunca,
saçlarım ağarıp;
içimin gizemi görülür;
gülüşümdeki güneş,
tavrımdaki zarafet,
ve inip kalkışı göğsümün
görülmezken…

kalp, göze alınanlarla buruklaşır;
yüzümü boyar gözyaşlarım…

aşmaya kalkıştığım yol
için ben,
bir ölü müyüm;
yoksa suçlu mu?
ya da bir çılgın;
yapan, yakalanan
ve tedavi edilen…

bir günahkarsam eğer,
dua et benim için…
sözcüklerimin nefesinden sıyırıp,
kurtarmak istediğin ses;
uzanabileceğin kadar yakınken;
neden reddediyorsun,
bunu sen?

Çeviren: Kadi®Deniz – 29/ Eylül/ 2004

***************************************************************************************
Daughter of the Earth

as I lay down on my knee
I stare into the crystal
limpid water beneath the dock
of a deep bay
crying with strength
speaking the voice
unheard for so long…

through my veins
run the blood of ages
for every life has been lived
filled with pleasure and pain
truth and lies
sunshine and rain…

from the womb of my rebirth
many quits, fights and joys
have been shredded
held not allowing to breathe
through passing years
where my hair outgrows
showing my inner mystery
when the sun of my smile
the grace of my style
and the ride of my breast
couldn’t been seen…

hearts sour for the risks taken
tears stain my face
for the path I dare to take
am I a deceased
a crime…
or an insane
committed, arrested, and healed….

But again,
if I am a sin,
pray for me
for the voice you want to reclaim
through the breath of my words
is within the reach of your arms…
*And you dare to refuse…*

July 6, 2004

* the last verse has been added by Kadir Deniz.