Toprağın Hikayesi Şiiri - Atilla Gözüküçük

Yüce Allah çağırdı dört büyük Melekleri yanına,
Mikail, İsrafil, Cebrail, Azrail gelip durdular huzura,
Derken Allah gönderdi Mikail`i yeryüzüne,
Git yeryüzünden bana çeşitli toprak getir diye,

İndi Mikail yeryüzüne, boş döndü Rabbinin huzuruna,
Geldi sıra İsrafil`e, o da boş döndü huzura,
Cebrail anladı sıranın kendisine geldiğini,
O da alamadı yeryüzünden, bir avuç toprağı,

Son kalan Azrail di, indi hemen yeryüzüne,
Aldı geldi üç avuç çeşitli toprağı, vardı huzura,
Yüce Allah`ın emriyle, oldu balçıktan bir şekil,
Ve sonra da verildi ona bir Ruh,yaratıldı insan,

Adı konuldu, oldu Adem Aleyhisselam,
Secdeye çağırdı Yüce Gani tüm melekleri,
Dizildi melekler saf saf, ettiler secde,
Oysa böbürlendi şeytan,itiraz etti önce,

Yüce Mevla koğdu hemen onu huzurdan,
Düşman oldu Adem`e taa ezelden,
Derken çoğaldı yeryüzünde Ademoğlu,
Kini, nefreti, sevgisi, düşmanlğı, dostluğu,

İşte böyledir, bu toprağın hikayesi,
Besler büyütür toprak seni önce,
Birgün sen de toprağı beslersin ölünce
Sonumuz kara toprak.