Toprağın Feryadı Şiiri - Metin Gürbüz

Toprağın Feryadı

Ben bu insanları anlayamadım.
Asırlarca düşman oldular bana.
Kendimi koruyup kollayamadım
Her türlü darbeyi vurdular bana.

Daha çok enginime göz diktiler
Ağacımı fidanımı söktüler
Betonlarla üzerimi örttüler
Nefes almayı çok gördüler bana

Onlar için çırpındıkça horlandım
Artıklarla, zehirlerle kirlendim
Her yanımı mikrop sardı urlandım
Daha da çok pislik sürdüler bana.

Sadık yarim dedi bana bir ozan
Heyecanlandım, umutlandım o zaman
Ne dost olan oldu ne de yar olan
Saflığıma bakıp güldüler bana

Şimdi rüzgar ile başım çok dertte
Ormanlarım yok ki üstümü örte
Kumlarım yerler de,tozlarım gökte
Dağ başına mekan kurdular bana.

Üstüm açılınca üşüdüm dondum
Yaz sıcağında kavruldum, yandım
Oysa ben onlara anaydım, yardım
Denizlerle nikah kıydılar bana

Bıraksalar toparlarım kendimi
Yeniden kurarım eski dengemi
Üstüme çekerim yeşil örtümü
Nükleer yorganı serdiler bana

Yağışlar azaldı kurudu sular
Açlık baş gösterdi boşaldı kiler
Hayret bunu yine benden bildiler
Bunlardan da hesap sordular bana

Ozan Dertl'oğluna açtım derdimi
Anlatmış ki insanlara halimi
Bilecekler kıymetimi kadrimi
Namus,şeref sözü verdiler bana.