Toprağın Çocuğu Şiiri - Önder Karaçay

Ne büyülü bir kelimedir
Büyümek

Çocuksun bir an önce
Büyümek istersin
Büyür
Çocuklara özenirsin
Küçülmek aslında hiç istemezsin

Büyüdükçe sorunların
Sorumlulukların büyür
Acın büyür
Borcun büyür
Ödeyeceğin bedel büyür
Yinede büyümekten
Ne vazgeçersin
Ne de durdurabilirsin

Büyüdükçe kısalır büyüme ömrün
Yine de umursamaz
Koşar adım sona doğru
İlerlersin

Ağırlığı var büyük olmanın
Büyüklenmeden taşımalısın

En büyükler var birde
Kendini öyle sanan zavallılar
Yerini korumak için bile
Büyümek zorunda olan
Büyüdükçe büyüleyen
Büyüledikçe büyüyen

/İnsani bir tarafı olmayan

Aslını unutmuş insanoğlu
Sen hiç büyümezsin

Ey toprağın çocuğu
Bağrına basırılacağın
Güne kadar büyürsün

Son nefesin
Son yaprak gibi düştüğünde
Saklanmak için
Toprağın altına girer
Kökün ile buluşursun
Kendini yeniden büyütmek için

Önder Karaçay