Toprağımın insanı Şiiri - Murat Özden Uluç

Toprağım ve insanım..
Önüne geçilmez doğa
İki değerli varlığını karşı karşıya getirmiş
Kan davalılar gibi,
Bırakmamışlar birbirine yapmadıklarını.
Toprağım …
Kuru, çorak ve taşlı.
Verimsiz…
Bebesiz gelinler gibi,
Kısır…
Ya insanım
Sanki her şey toprağından alınmış
İnsanına verilmiş gibi…
Sevecen ve sıcak yürekli,
Ne yaptılar, ettiler boş!
Verdiklerini alamadılar,
Ektiklerini biçemediler…
Derken..
Göçler başladı…
Halka halka, zincirler gibi
Pranga ağırlıklar yüreklerde,
Terkedilmiş hafiflik ayaklarda,
Yollara dizildiler.
Bebesiz gelinleri boşar gibi
Üçten dokuza!
Hepsi toprağını boşadı,
Üçten ondokuza…!

(1979 / Diyarbakır)