Toprağa Uykum Geliyor Şiiri - Sevgi Gül ...

Sabret, sabret diyorsun da can
Bu yanık kokusu yürekten geliyor
Bu gözyaşı özden.
Hasreti ayrılığın annesi,
Göğsümde besleniyor tüm sancılar.
Ne kadar beklersem bekleyim umudun camlarında
Biliyorum gitmeyecek benden bu keder.
Düşüncelerim düşünmekten yorgun ve yılgın.
Kaç kez vurdum kendimi yolların ırmaklarına bilmiyorum;
Bensizliğimi kollarımda taşırken bir ölü gibi
Sanki sırtıma dikildi kaldırımlardaki mezar taşlarım.
Yağmurlar yıkadı bedenimi; güneşte kurulandım.
Ölmüş annem ağladı arkamdan.
Göz kapaklarıma tonlarca karanlıklar döküldü;
Aklımı yitirdim sokak aralarında.
Sessiz çığlıklarımla kalabalıklara karıştığımda
Kendimi herkesten seçemedim.
Kalbimin sesini dinledim ayak uçlarımda
Beni onun sesinden tanıdım.
Sonra yokluğu sardı her bir yanı
Yaprak yaprak toprak döküldü üstüme gökten.
Aşk Yusuf'un kuyusuna düşmekmiş çıkamadım.
Sabret, sabret diyorsun da
Toprağa uykum geliyor can, toprağa uykum geliyor.