Kırmızı toprağın kokusu
Doğanın sessizliği
Sarmalıyor hücrelerimi
Ay ışığının kıvrımlarında
Bir görünüp bir kayboluyor
Uzaklardaki taş ev
Her gün bu kadar güzel mi bu deniz?
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Devamını Oku
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
İnsanın su ile özdeşleşmesi, toprakla bütünleşmesi aslına rücusu gibi bir şey. Muhteşem bir anlatımla, insanın doğallığını sergilemişsiniz. Kutlarım.
akıyorum,
aklımda sen,
akışlarım senli hayata........sevgiler.....tebrikler...teşekkürler.....
İçimde yüklü duygularım
Bir bir çıkarıyor elbiselerini ..
Bazen üşütsede soyunuşlar çıkarmak gerekiyor ateşten gömlekleri..
Sevgilerimle
harika yine döktürmüşsün hatice hanım gönül pınarlarından sular eksik olmasın
Sarsılıyor yaşam
Alevlerin ışığında
Akıyorum...
Kurumuş toprağa
Süzülen su gibi
Harikaydı...
Selam sevgiyle
Ümran Tokmak
sizin şiirlerinizi okumak çok güzel içime huzur doluyor
ne güzel duygu dolu bir şiir güzel yüreğinize sağlık arkadaşım kaleminiz hiç susmasın.
HER NE KADARDA SERBES ŞİİRLE ARAM OLMASADA......BU ŞİİR ALKIŞLANIR ARKADAŞIM....SELAM VE SEVGİLERİMLE
Herzaman ki gibi harikasın arkadaşım,tebrikler zevkle okudum..sevgilerimle.
Ne kadar güzel anlatmışsınız... Kurumuş toprağa süzülen su nasıl ki hayat bulduruyor, nefes aldırıyor ve renk verdiriyorsa toprağa... sevgide de öyle değil midir.. sevgiyle hayat buluruz, canlanırız renkleniriz hatta suyun toprakla temsında çıkardığı o muhteşem koku... sevdiğimiz de de en muhteşem kokuları saçmazmıyız çevremize..
sevgiyle kalın...
Bu şiir ile ilgili 88 tane yorum bulunmakta