Toprağa Su Sağmak Şiiri - Melike Cakmak

Can çekişen demirden tornavidaların
Kalbimde bıraktığı izler,
Virajlara ayartılmış uçurum kenarlarının
Krallara sunulmuş enfes menülerin huzurunda
Teessüf ediyorum.
Tutkulardır tutsaklığım, yanımdayken onlar
yüzüme bakamıyorum.
Kemiklerim çatırdarken, rüzgarla dağılıverir yağmura
Tutsaklığın şiddetini görüyor, tozlaşıyorum.
Aynılaşıyorum , onlaşıyorum , yozlaşıyorum
Yani şeytanlaşıyorum.
Yapraklarını yoluyorum , süslemem ağaçları
Yasak ağacı ,çırılçıplak ve kuru.
Sarmaşıklar yeryüzünü deliyor artık
Yanıyor cayır cayır ,haddini bilmeyen
Can ,canhıraş çırpınıyor yerin diplerinde
Bağırınca duyurabilecek mi göklerdeki gibi
Artık kim tırmanmak ister alçaklara
Tutsaklıklar yol şaşırtıyor sarmaşık tohumlarına.
Yanlış yerde Güneş hissediliyor.
tanyeri yoğuruluyor ellerimce
toprağa bir su sağmak ....

Toprağa bir su sağabilmek
Can ,yol verebilmek için benliğe
Benliğim dirilebilir mi tutsaklığından
Kimin kıyameti erkene çekilebilir ?
Artık yüzüne bakabilir mi
Hayvan çiftliğinde yer edinmiş öz benliğim

Kavuşabilir mi özgünlüğe ,
özgürlüğe?
Nerede ben ?
Nerede kara yosunların buhranlarını tılsımlayan
Ben?