Vurulur mu insan kurşunsuz yüreğinden,
Giyer mi beyaz kefen bedeni ölmeden,
Topraklar kızdı bizlere darılma bize anne,
Attı tüm varlığıyla, bizi gerilip üzerinden.
Hasret kaldı analar körpe yavrularına,
Babaların elleri sarmaş dolaş boş kaldı,
Gitti güzel günler yeri kara buhrana saldı,
Attı tüm varlığıyla, bizi gerilip üzerinden.
Gözlerden yaş akar, göklerden yağmur,
Karlı soğuk bir gece sallanma toprak dur,
Dağlar şahlara kalkmış, sular bile kudurur,
Attı tüm varlığıyla, bizi gerilip üzerinden.
İnsan toprak değil mi toprağın bize kini,
Toprak toprak olanı üzer mi, kirletir mi,
Kabusa döndürdün hayalimi düşümü,
Attı tüm varlığıyla, bizi gerilip üzerinden.
Böyle afet ancak ancak Kıyamet alameti,
Yağmurlar gözyaşıymış, karlar insan kefeni,
Talan etti bu deprem, yıktı memleketimi,
Attı tüm varlığıyla, bizi gerilip üzerinden.
Özdemir üzülme; zaten ne zaman güldü,
Bir gece de bir deprem memleketi bitirdi.
Ölmeden giyer mi insan diye sorma kefeni,
Attı tüm varlığıyla, bizi gerilip üzerinden.
22.02.2023
Özdemir KocaKayıt Tarihi : 22.2.2023 10:06:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!