Hep direndim hayatın olumsuzluklarına,
Acı, çile; hayat yordu, yıprattı birazda,
Yalnız bıraktı; ana, baba, bacı, kardaşta,
Değer verip, kıymet görmemek, zoru buydu ya!
Ağlayıp, sızlanıp, dövünmeler boş, arkanda.
Rahata, huzura ermektir; düşmek toprağa,
Değer, kıymet, yaşarken verilmeli insana…
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var