Toprağa Düşmeden Şiiri - Abdulkadir Çakmak

Silkinirse Türk su yatağında titresin.
Son bir damla kan toprağa düşmeden.
Kılıç kınında ok sadağında titresin.
Nefessiz kalan can toprağa düşmeden.
Ya Allah bismillah dudağında titresin.

Türkün kabarmaya başlamasın sabrı.
Dalgalar kıskanır Türkte ki bu kahrı.
Kurt yeleli Türk'e kut versin gök tanrı.
Vakit geldiği an toprağa düşmeden.
Kan çökmüş gözlere beklemek yok gayrı.

Ulu dağların sis çökmüş taşıyız biz.
Yol vermez, bel vermez karlı başıyız biz.
Asır asır ömür sayan yaşıyız biz.
Bin yıl ömrü olan toprağa düşmeden.
Cehennemin yanan son ateşiyiz biz.

Bulutlar kan kussun, topraklar ağlasın.
Ummanlar kudursun, nehirler çağlasın.
Fırtına çıldırsın,karlar yol bağlasın.
Kutsal kitap kuran toprağa düşmeden.
Ulu Tanrı bizi binlere doğrasın.

AKÇA haykırdıkça yıldırımlar sönsün.
Pusat dile gelsin, meydan yiğit görsün,
Yiğitler vurdukça yiğitçe övünsün.
Son yazılan destan toprağa düşmeden.
Arz-ı alem kaynasın cehenneme dönsün.