Toprağa Düşen Cemre Şiiri - Semra Saraç 2

TOPRAĞA DÜŞEN CEMRE

(Bütün şehitlerimize)

Şafaklar sayar parmaklarım
gözlerim bulutlarda sayar
devrialem yürüyüşlerde adımlarım
cümlemiz cümle yerde saydık
eşim, çocuğum, kardeşim
elleri ellerimde
göğün sonsuzluğunu toplar avuçlarım
yerin konukluğunu...
uydulardır melekler, dilekler
gökte yıldızlar çoğalır ve kuşlar
ve tesbih taneleri annemin

Güneş yangınında, kaput ağırlığında
kutlu dualarla hafif
birden yerçekiminden kurtulan sayım
saydam coğrafyalara

Kanım şafaklardır bulutlarda
yağar dupduru tuvalde dembedem
haine şimşek, gökkuşağı evrene
döner açılışlarım
rengârenk kuşların göç seremonisine

Sevin! Şehadet
iki kanatlı özgürlüğe merdiven
Kırlangıçlar özgü bahara
göçmenin gözlediği dem
düşer özlemle cemre toprağa
“Şehitler ölmez’’ dersin kapanırken yarama
cemrelerdir bilirim
bilirim ki Ölmem