Toprağa Bir 'Can' Düştü

-Hamit Can’ın aziz ruhuna rahmetle-

Cemreler uykudayken bir “Can” düştü toprağa
Sor çınarın halini; köke, dala, yaprağa! ...

Mardin’de doğan güneş Dersaadet’te battı
Hicranın kör kılıcı yürekleri kanattı

Anılara gömüldü ‘Derbesiye Günleri’
Yâd ederiz gönülde ‘mâzi’ denen dünleri

İyi bilirdi herkes musalladaki eri
Ağarmaktayken şafak gönüller yangın yeri

Ölüm arabaları Can’ı alıp götürdü
Açtı yeni bir sayfa, eski defteri dürdü

Yağmalandı kovanlar, bahçelerde gül yandı
Hüzün süvarileri kalp göğüne dayandı

Kulun düğün gecesi, ölüm hikmetli bir iş
Canın tene vedası, sonsuzlukta diriliş

Zaman boşlukta aktı, toprak çağırdı teni
Ruh kanatlandı göğe, yalnız koydu bedeni

Yol aldı sonsuzlukta, bir köşeye ilişti
Ruhun sıla coşkusu, her ölüm dirilişti

Göğüs kafesimizde “Can” emanet bir kuştu
Dünyanın mihnetinden En Sevgili’ye koştu

“Can” dostlarıyla bile vedalaşmadan gitti
Hakikatin yolunda bir ömür böyle bitti

Dostun dosta vuslatı yürekleri dağladı
Bulutlar yas tutarken gökler bile ağladı

Göç etti ana arı, yas tutmada kovanlar
Baharın müjdecisi ağlasın erguvanlar

Tez geldi kara haber, toprağa bir “Can” düştü
Dost dostuna kavuştu, bizlere hicran düştü

Gönül asumanında yankılanacak sesin
“Diriliş” neferine Allah rahmet eylesin! ...