Topluyorum Herşeyi Şiiri - Zübeyde Yılmaz

Topladım kırık dökük
Yaşanmış ne varsa...
Son kez yıkanacak tüm yaşananlar
Son kez akacak olan gözyaşlarımla...
Ve yemin,sen son kısır döngüsün sevda suyumda....

Köşede bıraktığın kırık telli gitarın
Gömmüş derinliğine sevda kokan geceleri
Ağlıyor kırık telleri
Ne akort kalmış,ne de buğulu sesi....

Hiç dudaklarından düşmeyen dudaklarım
Ve birde kültablasında son sigaran senden hatıra
Yarım kül donmuş ucunda,şaşkın yaşananlara...

Odam puslu zaten,karanlıkta düşünceli
Özlemlerimi örtüyor,acımadı bir kez daha lacivert gecenin rengi.
Dönüşsüz yola uğurluyorum şimdi seni duy ey sevgili...

Korkuları uçurmuştum senle yüreğimden
Torpil yedi,hepsi tel tel düşüyor tepelerden.

Son şahit herşeye iki kadeh
Yarım kalmış son içilen şarap sıçramış duvarlara
Yaşlarımıda son kez fırlatıyorum şarplanmış gri duvarlara...
Sen gibi kan,sen gibi kıpkırkırmızı
Ve sen gibi deli,sen gibi çılgın yakarışlı...

Sarıldığım kalbin yalnız şimdi
İnançsızlığın aynalarda asılı hala
Baharlardan korktun sen karakışlar götürdü seni
Kırdıklarınla,nedensiz sormuyorum
Topladım işte bütün bir aşkı tahta sandığa...

Sessizce...Tutsak olmadan sana...

Girdiğim odadan siyah çıkıyorum şimdi
Beni sana inandıran izleride yok sayıyorum
Ve buğulu camlara son kez yazıyorum adını
Hoşçakal çoçuk düşlüm,hoşçakal yanık türküm
Sürgüne yolluyorum seni şimdi sonsuz
Kapadım gözlerimi kilit vuruldu
Yenik düştük çaresiz
Elveda sana elveda küskün haykırıyorum...