Toplumsal Çöküş Şiiri - Gülhan Özkara

memleketin en çalışkan
adamlarından biriydi babaları
ta bundan seneler önce
kapısında herşey vardı
otomobilden traktöre
kanser olup öldü adam
bir kuş gibi küçücüktü
ölmeden son günleri
ama sesi ve duruşu
eski günleri gibi
tok ve ciddi
çok yakında öleceğini
bildiği halde
ölümden pervası yok
son görüşüm oldu
yetim kaldı çocuklar
beşi oğlan dördü kız
benim halamın çocukları
hepsi değil ama
birinde herşey var
alkol alma silah sıkma
pavyona gitme belki de kumar
bütün bunlar para
hiçbir yerde beleşe
mermi vermezler adama
ben en küçük oğlanın
budalalığını anlatacağım
ne zaman görsem
parliament içiyor
Hergün on lira yani
bir garabet tabii
herkes iki liraya kaçak içiyor
bizimki her zaman parliament
benim bilmediğim
bir yüksek zekası mı var bunun
derken evlendi bizimki
ayrıldı hemen sonra
çok sürmedi
yeniden evlenecek şimdi
ne beğenir ne adam sayar beni
annemin beynine girmişler
bize düşen yeri size vereceğiz falan
yer de yer olsa
zaten kendilerine verilmiş
ne düşüyorsa tarladan
satmış yemiş
şimdi durduğumuz evin
birkaç metresini
satacak yani bize
gelin çıktığı eve dikmiş gözünü
yoksulluk bu
bir çift altın lazım en az
parliamentçi budalaya
daha da çoğunu
almak istiyor ama
iki bilezikle savdım
gösteriş düşkünlüğü
nasıl bir ibrettir
dersimi aldım
sen demek asgari ücretin
dokuz yüz lira olduğu memlekette
parliament içeceksin öyle mi
tütün içen nice Kürdü
hiç görmüyor gözleri
tır çekmiş kapısına adam
gene tütün içiyor
Haziran 2014