Yüzüm!
Bir günaydının ardında ünlem giydirilmiş, siyasi hüzün!
Bu sabah yağmur içinde uyandım. Bombalanmaya, öldürülmeye devam edilen Filistinliler, ıraklılar vardı cam kenarımda…
Kirpiklerime sıçrayan masumiyet ve ellerim! Ben kıçı tekmeli, kuru ve ucuz, sırtı bir ordudan darbe yemiş yaş bir şairim sadece. Sadece yazmak ve ağlamakla mükellefim. Pek fazla üşümem, vücudumda ki kan oranı yeterli düzeydedir. Bayılmalarım yoktur ve talasemi de değilim! Ancak!
Evet, ancak diyorum çünkü ellerim bana ait varlıklar değillerdir, ellerim çoğunlukla üşürler. Kansızdırlar. Katildirler hatta yeri geldiğinde. Onlar başka bir ülke, başka bir coğrafya, başka bir ulusturlar benden bağımsız! Ve tabii onlardan da bağımsız yaşayan, monarşi rejimiyle yönetilen parmaklarım vardır her telefon kulübesinde kan izleri bırakan…
Kan izleri faşisttir, kan da öyle. Kırmızıdan başka bir rengin ırkını kabul görmezler! Karakollar tarafsızdır. Evet, tarafsız. Coplar genelde sosyalistlerin, devrimcilerin kafalarında patlar. Bu yüzden tarafsızdırlar olağanca… Ortadadırlar, evet, bunu yalanlamıyorum. Hatta ortada olduklarını görebiliyorum bile; ama biliyorum ki sağ.laktırlar. Sağ el ve ayaklarını çok büyük ustalıkla kullanırlar!
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta