yürümekte olduğum caddenin ismini
evlerden yükselen
bizi bırakma ölemezsin!
bağrışları
karanlığın içinde gezerken
fabrika atıklarının kokularını
kamyonların kornalarını
kara bir toz bulutundan gördüğüm yıldızları
Dilovası sandım yıllardır
unutulan tekşey
insanın kendisi
bataklıkta yetişen bir çiçek mi demeli?
yoksa
daha ölümcül havasıyla kanserovasında insan mı?
defteri dürülen
imzalarını ciğerlerinden gelen kanla atan
bir vadinin çocukları olduk
biz bu ölümü doğuştan oyun biliyorduk.
Kayıt Tarihi : 6.8.2006 13:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Tek bir açıklamanın bu ölümleri durdurması imkansız ben ilk yıllarımı buranın bağlarında, bahçelerinde yaşadım şimdi nefes alamıyorum buradan geçmeyen çok az insan vardır.Sınırlarına girer girmez aracınızın camını kapatarak geçer gidersiniz ben bu ise zamanda çürümemek için son anlarımı yazıyorum..
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!