Hayata yenikliğim
Bildiklerinizden değil.
Hani varya anlatamadıklarım,
Kendimin bile bilmediği,
Ondan işte tüm kayıplarım.
Işıklar sönük.
Ben neyin nöbetindeyim.
Rüzgar bile kesti öfkesini.
Ben neyin isyanındayım ki hala.
Sessizlik en büyük çığlık bana.
Uykusuzluğumun nedeni de derin çığlıkların.
Ağrılı gecemde
Başa çıkamadığım dertler
Toplu intihar zamanı...
Kayıt Tarihi : 21.8.2004 23:38:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Özlem Aman](https://www.antoloji.com/i/siir/2004/08/21/toplu-intihar.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!