Toplayamadığım Darmadağın Yüreğim

Ben aklımı başıma toplayabiliyorum;
Toplayamadığım darmadağın yüreğim.
Ateşin, buz tutmuş bedenin, toprağın içindeyim.
Kefenimin üstüne en güzel elbiselerimi giyinip
Toprağımın üstüne rengarenk çiçekler dikiyorum.
İçimde cesetlerimi defnedecek yer kalmadı.
Tabutumu omuzlarıma yüklenip
En sevdiğim yerlerde gezip tozuyorum
Cesetlerimi İstanbul'a defnede defnede.
En güzel yerlerde en güzel pozu veriyorum
Belki yaşamanın adresini bulurum diye.
Bitkisel hayattaki heveslerimin uyanması için
Bir şeyler alıp gönlümü etmeye çalışıyorum.
Küllerimi içimde daha fazla birikmesin diye
Caddelere, vapurlara, denize boşaltıyorum.
Evde en çok espri yapan benim
Yoksa gitgide unutacağım gülmeyi, güldürmeyi.
Bazen bir gram dahi gücüm olmuyor
Yine de kalkıp işime gücüme bakıyorum.
Duygularım kan, ter içindeyken bile
Esirgemiyorum ilgimi ve sevgimi
Çocuklarıma, çiçeklerime, kuşlarıma...
Gözyaşım tesbihte doksan dokuz...
Bi' köşede vav oluyorum...
Aklımı daha nasıl başıma toplayayım?
Benim toplayamadığım darmadağın yüreğim.