Toplam Şiiri - Deniz Barlas

Sustum
sonra dedim ki ardımdaki izlere bakıp
geçilmez bir suyum şimdi.
hep sustum önceleri
sonra aklayıp gözlerimi
düşledim
dedim
acaba koklasam menekşeleri
geçer miyim insanlardan
geri gelir mi deliliğim?

Ağaçları budarlardı
yaş, yeşil kokusu sokaklarda..
çiçekler çılgındı
ben kendinden korkan bir sevdaydım
su kokusu içinde.

Büyüdüm
sevda içinde
büyüdüm
kendi içimde
dedim ki
başka kim büyümekte
kim alacak beni içine?

Sustum önceleri
kolaydı çünkü
iklimleri seviyordum
utanmayıp deliliğimden
atlıyordum en yüksek duygulardan
en aşağıya
yaşamın en dibine.

Gelenler oldu
zil çalmadan, kapı vurmadan
izin almadan girenler oldu yanıma
beni görünce gittiler
sesimden ürktüler belki
söylemeden gidenler oldu.

Dedim ki
ben aşılmaz bir suyum şimdi
çünkü daha yeni buldum gökyüzü madenini…

binaları yıkarları
balyoz sesleri içinde kalmıştık
bunu biz istemedik ki biz yapmıyorduk
başkaları yıkıyordu binaları.

Kadınlar sürme çekerdi gözlerine
kaşlarına rastık
kapkara gözleriyle ne ararlardı?
bilmiyorduk
bilmeyi hiç istemiyorduk.

Yeşil içinde uyumayı seviyordum
kaçmaya çabalıyordum durmadan
yollar çağırıyordu da beni
kolları bir türlü vazgeçmiyordu bedenimden
kendinden korkan bir sevdaydım çünkü
ürkektim
bereketim yoktu yaşama
çelişkilere doğuyordum her sabah.

Bunlar olurken
hep susuyordum
yani önceleri…
sonra dedim ki
ben geçilmez bir suyum şimdi
kendi çakıllarıyla kendi ayaklarını kanatan
taşıdığı tohumları kendi adına ekmeyen…
neye aşık
neye vurgun
bilip de söylemeyen…
ben geçilmez bir suyum şimdi
zincirleyip kendini suskunluğa yarayan
en boyalı maskeleri takınıp
gizlendiğini sanan
güzelim deliliğini tüketen boş yere.